Pierwszy pokaz miał miejsce w Springfield . Tam też właśnie nazwę nadaną przez Morgana - Mintonette, postanowiono zastąpić inną, oddającą sens dyscypliny - volleyball (latająca piłka).
W roku 1897 w oficjalnym podręczniku ligi sportowej północnoamerykańskiego YMCA ukazały się po raz pierwszy sprecyzowane zasady gry - nieograniczona liczba zawodników, możliwość dryblowania, prawo do powtarzania nieudanego serwu, dowolna liczba uderzeń piłki przez jedną drużynę.
Bardzo szybko nowa dyscyplina dotarła do Azji, gdzie również zaczęła zyskiwać sobie rzesze sympatyków. Azjaci jednak grali według innych zasad niż Amerykanie. Stało się to przyczynkiem do ujednolicenia zasad w 1918 roku. I tak ustalono liczbę zawodników na sześć, zaś cztery lata później został wprowadzony limit maksymalnie trzech uderzeń piłki przez jedną drużynę.
W tym okresie powoli też mieszkańcy Starego Kontynentu zaczynali się przekonywać do nowej dyscypliny. Amerykańscy żołnierze walczący na frontach europejskich I Wojny Światowej pokazali Europejczykom na czym polega nowa gra. 20 kwietnia 1947 roku w Paryżu powołano do życia Międzynarodową Federację Piłki Siatkowej (FIVB), a w roku 1964, na igrzyskach w Tokio, sport ten stał się pełnoprawną dyscypliną olimpijską. Od razu zadebiutowały zarówno panie, jak i panowie. Z występem tych pierwszych był niemały kłopot. Ponieważ, aby turniej był uznany za ważny musiało w nim wziąć udział sześć zespołów, kiedy z zawodów wycofały się reprezentantki Korei Połnocnej zaistniała groźba, że medale nie zostaną rozdane. Jednak po długich pertraktacjach MKOl i FIVB zezwoliły na udział w imprezie siatkarkom z Południowej Korei.
Do niedawna zwyciężała drużyna, która wygra trzy sety do 15 każdy, przy czym punkt mogła zdobyć jedynie ekipa serwująca. Przy serwie przeciwnika należało wywalczyć piłkę i przejąć serwis. Przed kilku laty wprowadzono nowe zasady. Teraz set kończy drużyna zdobywająca 25 "oczek" i każda akcja daje punkt. Dodatkowo wprowadzono zawodnika - libero, który gra w obronie, nie serwuje i może się zmieniać z partnerami dowolną ilość razy.
Również Polacy i Polki miały swój dobry okres na igrzyskach olimpijskich. Panie dwukrotnie zdobywały brąz: 1964 i 1968. Panów natomiast pamiętamy ze wspaniałej walki w Montrealu w 1976 roku i niespodziewanego triumfu w tamtej imprezie.
Więcej: http://www.pls.pl/historia.php?dzial=polska
Źródło: http://www.egocentrum.pl/
Podstawowe zasady i przepisy gry
Urządzenia i sprzęt
Boisko do gry ma kształt prostokąta o wymiarach 9 m x 18 m. Linia środkowa dzieli boisko na dwa równe pola gry o wymiarach 9 m x 9 m. Na każdym polu, w odległości 3 m od linii środkowej, wyznacza się równolegle linie oddzielające pole ataku od pola obrony. Nad linią środkową zawieszona jest siatka, umocowana na słupkach w ten sposób, aby można było regulować jej wysokość.
Zgodnie z ustalanymi przepisami wysokość zawieszenia siatki wynosi dla kobiet i juniorek 224 cm, dla młodziczek do lat 15-215 cm. dla mężczyzn, juniorów 243 cm. dla młodzików do lat 15-235 cm
W rozgrywkach zespołów dziecięcych można obniżyć siatkę do wysokości 200 cm.
Piłka do gry w siatkówkę powinna być kulista, o obwodzie 65-67 cm i ciężarze 250-280 g. Dla dziewcząt i chłopców używa się piłki o obwodzie 59-61 cm i ciężarze 190-210 g.
Zawodnicy
W grze biorą udział 2 drużyny. Każda drużyna występująca na boisku liczy 6 zawodników, a pełny jej skład łącznie z rezerwowymi powinien wynosić 12 osób.
Zawodników każdej drużyny obowiązuje jednolity ubiór (koszulki, spodenki) z numerami na koszulkach.
Zawodnicy rezerwowi mogą wejść do gry na następujących warunkach:
- zmiana musi być zgłoszona u sekretarza zawodów.
- zmiany zawodników dokonuje się w czasie przerw w grze (piłka martwa), na prośbę kapitana lub trenera drużyny,
- w jednym secie można dokonać 6 zmian. tzn. każdy z zawodników rozpoczynających grę może zejść i powrócić na boisko na swoje miejsce.
Zawodnicy rozpoczynający grę ustawieni na swoich polach - w linii ataku i linii obrony.
Po wykonaniu zagrywki zawodnicy mogą zająć dowolne miejsce na boisku. Rotacja następuje zgodnie z ruchem wskazówek zegara.
Zasady gry i podstawowe przepisy
Mecz siatkówki rozgrywa się do 2 lub wygranych setów. Seta wygrywa ten zespół, który pierwszy osiągnie 25 punktów przy koniecznej przewadze 2 punktów. Punkt może zdobyć każda drużyna, zarówno ta, która wykonuje zagrywkę (serw), jak i ta, która zagrywkę przyjmuje. Punkty zdobywa drużyna, która prawidłowym zagraniem spowoduje dotknięcie piłki boiska przeciwnika. Zdobywa się również punkt wtedy, gdy przeciwnik popełni błąd.
Piłka może być odbijana każdą częścią ciała. Jeśli piłka jest podnoszona, pchana, rzucana uznaje się ją za przetrzymaną.
W grze nie wolno:
- dotykać siatki,
- przekraczać linii środkowej,
- zawodnikowi obrony atakować z pola ataku,
- drużynie odbijać piłki więcej niż 3 razy (4 razy z odebraniem po bloku),
- odbijać piłki kolejno 2 razy z rzędu przez tego samego zawodnika (z wyjątkiem odbicia po bloku).
Komisja sędziowska
Komisja sędziowska składa się z:
- sędziego pierwszego,
- sędziego drugiego,
- sekretarza,
- sędziów liniowych.
Sędzia pierwszy kieruje całą komisją i jest odpowiedzialny za prowadzenie zawodów zgodnie z przepisami. Ma on obowiązek interweniowania w tych momentach, gdy popełniony został jakiś błąd.
Sędzia drugi wydaje decyzje dotyczące błędów popełnianych pod siatką, kontroluje ustawienie zawodników oraz zmiany i przerwy w grze.
Sekretarz wypełnia protokół, a w czasie gry notuje zdobyte punkty, zmiany zawodników i przerwy w grze.
Sędziowie liniowi sygnalizują miejsce upadku piłki wzdłuż linii końcowych.
Po gwizdku któregokolwiek z sędziów każdą akcję uważa się za zakończoną.
Każda z drużyn ma prawo do 2 przerw na odpoczynek (po 30 s) w czasie jednego seta. Żądanie przerwy zgłasza trener lub kapitan drużyny. Przerwy na zmiany zawodnika trwają tylko tyle, ile trzeba czasu na dokonanie zmiany. Między setami przerwa trwa 2 min.
Mini piłka siatkowa
Boisko do gry jest prostokątem o wymiarach:
- 3 m x 4 m dla wieku 7-8 lat
- 3 m x 5 m dla wieku 9-10 lat
- 4,5 m x 7 m dla wieku 11-12 lat
Siatka umieszczona jest pionowo nad osią linii środkowej, a jej górna krawędź-znajduje się na wysokości:
- 180 cm dla wieku 7-8 lat
- 200-210 cm dla wieku 9-10 lat
- 210-215 cm dla wieku 11-12 lat
Zespół składa się z dwóch zawodników (jeden rezerwowy) lub z trzech zawodników (jeden rezerwowy) dotyczy wieku 11-12 lat.
Obowiązują przepisy PZPS z pewnymi ułatwieniami:
Rozsądną tolerancją czystości odbić.
Pole zagrywki znajduje się za końcową linią boiska.
Obowiązuje cykliczna kolejność wykonywania zagrywki, grający w każdej akcji mogą atakować i zastawiać w dowolnym miejscu przy siatce.
Oficjalne przepisy: http://www.pls.pl/przepisy.php
Siatkówka plażowa - zasady
Wymiary boiska:
w stosunku do sezonu '2001 zmniejszono boiska do wielkości 16m x 8m; linie należą do boiska, strefa wolna - 3m od linii.
Liczba punktów:
mecze powinny odbywać się do 2 wygranych partii, przy czym 1. i 2. rozgrywane są do 21 pkt. (z przewagą min. 2 pkt.), a 3. do 15 pkt. (również z przewagą min. 2 pkt.).
Przerwy i zmiany boisk:
każdej drużynie przysługują 2 przerwy (uwaga!!! w całym spotkaniu), każda po 60s; dodatkowo, na zmianę stron zespoły mogą poświęcić minutę, zmiany te odbywają się co 10 pkt. (w partii 3. co 5 pkt.);
Liczba odbić:
jak w poprzednich sezonach drużynie przysługują 3 odbicia z zaliczeniem bloku jako odbicia 1. (inaczej niż w siatkówce halowej).
Technika odbić:
nie wolno przyjmować zagrywki odbiciem górnym oburącz - "na place", można natomiast odbić otwartymi dłońmi lub innymi "twardymi" częściami ramion i nóg; nie wolno atakować (przebijać piłki na stronę przeciwnika) w formie kiwnięcia - odbicia piłki "palcami" jednej lub obu rąk; odbicie atakujące może być wykonane otwartą dłonią, pięścią, czubkami (ale nie opuszkami) palców i każdą inną "twardą" częścią ramienia lub nogi; jeśli atakujący nie zbija (mocne uderzenie w piłkę), obrońca nie może odbić piłki "palcami";
w takiej sytuacji, podobnie jak przy odbiorze zagrywki, musi odbić otwartymi dłońmi lub innymi "twardymi" częściami ramion i nóg (oraz tułowia).
Zagrywka:
nie ma tzw. "próby wykonania zagrywki" - po podrzuceniu piłki trzeba wykonać zagrywkę; czas przeznaczony na zagrywkę to 8s po gwizdku sędziego (zagranie przed gwizdkiem nie jest błędem); za przestrzeganie kolejności zagrywek - tzw. rotacji - odpowiedzialni są sędziowie - jeśli kolejność nie jest prawidłowa, wskazują, który zawodnik będzie zagrywać i nie wyciągają przy tym konsekwencji (nie mogą odjąć punktów, ani odebrać prawa do wykonania zagrywki).
Sygnały sędziowskie w piłce siatkowej
 |
Pozwolenie na zagrywkę |
 |
Przyznanie zagrywki, ewentualnie punktu |
 |
Przerwa w grze na odpoczynek |
 |
Koniec seta (meczu) |
 |
Piłka w boisku |
 |
Piłka poza boiskiem (aut) |
 |
Nieprawidłowe odbicie (piłka przetrzymana, "niesiona") |
 |
Piłka dotknięta (np. podczas bloku) |
 |
Podwójny kontakt z piłką (podwójne odbicie) |
 |
Cztery odbicia |
 |
Dotknięcie siatki przez zawodnika |
 |
Błąd obustronny (powtórzenie akcji) |
| Sygnalizacja sędziów liniowych |
 |
Piłka w boisku |
 |
Piłka poza boiskiem (aut) |
 |
Piłka dotknięta (np. podczas bloku) |
